10 najpopularniejszych roślin ogrodowych

Wszystkie są piękne, roztaczają wspaniały zapach i dają cień w upalne dni. Oto zestawienie 10 najpopularniejszych roślin, które możemy spotkać w przydomowej uprawie. Sprawdźcie, czy macie je w swoich ogrodach!

1. Hortensje (łac. Hydrangea).

Ten przepiękny krzew kwitnący jest bardzo efektowny. Odpowiednio pielęgnowany będzie dumą każdego ogrodu. Najlepiej czują się w miejscach osłoniętych od wiatru i słońca. Najłatwiejsze w uprawie są odmiany bukietowe i krzewiaste. Nie są wrażliwe na temperatury, więc zimować bez okrycia.

Kwitną na pędach tegorocznych, a regularne przycinanie pędów w marcu sprawi, że wytworzą więcej kwiatów.

Bardziej efektowne, choć równocześnie bardziej kłopotliwe w uprawie są hortensje ogrodowe. Są one wrażliwe na niską temperaturę, więc należy zadbać o ich odpowiednie zimowanie. Kwitną na pędach zeszłorocznych i jeśli zimujące pąki przemarzną – kwiaty się nie pojawią.

Hortensja ogrodowa to prawdziwy kameleon wśród roślin! Skala barw kwiatów jest bogata: od białej przez odcienie różu, czerwieni aż do niebieskiej i fioletowej.

2. Ognik szkarłatny (Pyracantha coccinea).

Jest krzewem liściastym, dorastającym do około 2–3 m wysokości. Ma owalne liście, które brunatnieją i opadają dopiero po silnych mrozach. Podczas łagodnej zimy mogą się utrzymywać na krzewie niemal do końca zimy. Aby rósł gęsty, obficie kwitł i owocował, należy je sadzić w dobre nasłonecznionych i osłoniętych od wiatru miejscach.

Ich kwiaty są białe, lecz ich główną ozdobą są drobne, kuliste, czerwone, pomarańczowe lub żółte owoce, które utrzymują się na krzewie aż do zimy. Ogniki nadają się do sadzenia zarówno pojedynczo, jak i w grupach. Efektownie wyglądają w nieformowanych obronnych żywopłotów lub rozpięte na murze. Mają twarde drewno, dlatego źle znoszą przycinanie. Starszych roślin również nie należy przesadzać.

3. Jodła kalifornijska (Abies concolor).

Jest polecana do dużych ogrodów. Sadzi się ją pojedynczo lub w luźnych grupach na rozległych trawnikach. Jest drzewem zimozielonym, a więc typowo górskim, wyjątkowo silnym i odpornym. Gałęzie jodły wyrastają poziomo ze smukłego pnia pokrytego gładką, popielatoszarą korą. Jej igły są wyjątkowo długie, łukowato wygięte. Wydzielają przyjemny, cytrusowy aromat. Szyszki osiągają rozmiar do 12 cm.

Ma piękny i regularny pokrój. Gałęzie wyrastają poziomo ze strzelistego pnia pokrytego gładką, popielatoszarą korą. Dość długie igły (do 7 cm) są łukowato wygięte ku górze. Roztarte przyjemnie pachną cytryną.

Obie strony igieł są matowe od woskowego nalotu i podobnie zabarwione – na szaro lub niebieskozielono. Stąd druga nazwa tego drzewa – jodła jednobarwna. Jej duże szyszki (do 12 cm), zanim dojrzeją, są jasnozielone, niebieskawe lub fioletowe, a potem jasnobrązowe

4. Świerk biały (Picea glauca).

Rosnąc dziko w lasach Ameryki północnej, osiąga wysokość do 30 m. W Polsce, ze względu na suchy klimat zwykle nie rośnie wyżej niż 20 m.

Młode rośliny cechują się bardzo regularną, stożkowatą koroną. Ich sztywne igły są gęsto osadzone na pędach i pokryte charakterystycznym nalotem, który nadaje im niebieskawą barwę. Szyszki zawiązują się bardzo szybko, bo już na kilkunastoletnich roślinach.

Świerk biały dobrze znosi strzyżenie. Nadaje się do formowania i tworzenia żywopłotu, jednak w ogrodach jest znacznie częściej uprawiany samodzielnie. Do tego celu wybrać należy karłowate odmiany (np. ’Conica’ lub ‘Alberta globe’). Odmiany różnią się zabarwieniem igieł oraz pokrojem. Obie nadają się do uprawy w donicach i sprawdzą się na balkonie lub tarasie.

5. Jabłonie ozdobne (Malus).

Inaczej rajskie jabłonie, to jedne z najpiękniej kwitnących drzew. Liczne kwiaty rozwijają się chwilę przed pojawieniem się liści lub równocześnie z nimi. Późnym latem na gałęziach dojrzewają niewielkie jabłuszka.

W zależności od odmiany mogą być żółte, pomarańczowe lub czerwone. Jabłuszka nadają się do przygotowania smacznych konfitur i do kandyzowania. U niektórych odmian mogą pozostać na drzewku przez całą zimę. Rajskie jabłonie są na tyle reprezentacyjne i malownicze, że warto eksponować je samodzielnie.

6. Perukowiec podolski (Cotinus coggygria).

Występuje w wersji szerokiego krzewu lub niskopiennego drzewa, sięgającego do 5m wysokości. Na tle innych roślin wyróżniają go jajowate, zwykle czerwonawe liście, żółtozielone wiechowate kwiaty oraz puszyste, owocostany.

W zależności od odmiany mogą być zielonkawe, różowe lub purpurowe. Liście rozwijają się dość późno, bo dopiero pod koniec maja. Perukowiec będzie zdobił ogród również jesienią, kiedy przybierze barwy pomarańczowe, żółte lub czerwone. Będzie pięknie prezentował się zarówno pojedynczo, jak i w luźnych grupach.

W uprawie jest łatwy, jednak źle znosi cięcie starszych gałęzi. Liście i drewno perukowca zawierają garbniki, które wykorzystywane są do farbowania skór i tkanin. Jest też cenionym drewnem ozdobnym: jego żółta barwa przepięknie wygląda w intarsjach.

7. Grab pospolity (Carpinus betulus).

To gatunek średniej wielkości drzewa liściastego z rodziny brzozowatych. Występuje w Europie od Francji do Ukrainy. Ma szeroką, gęstą koronę, przez co nie powinno sadzić się w jego sąsiedztwie roślin wymagających nasłonecznienia. Zazwyczaj ma krótki pień, który pokrywa gładka, jasnoszara kora.

Owoce grabu to zwisające orzeszki ze skrzydełkami, którymi żywią się gryzonie i ptactwo. Przepięknie wygląda posadzony w szpalerach i ciennikach. Łatwo go formować, dobrze odrasta po ścięciu.

8. Kalina koralowa (Viburnum opulus).

Jest to rozłożysty krzew z luźną koroną. Dorasta do 4 m wysokości. Ze względu na efektowne kwiatostany, długo utrzymujące się owoce oraz intensywne przebarwianie jesienne liści – kalina jest cenioną rośliną ozdobną.

Owoce rozwijają się w maju – to efektowne białe kule złożone z kwiatów płonnych. Co ciekawe, Jest rośliną leczniczą stosowaną głównie w leczeniu chorób kobiecych, związanych z problemami zdrowotnymi i bolesnościami w czasie ciąży i menstruacji. Owoce są jadalne, choć surowe są w dużych ilościach szkodliwe dla dzieci i na ogół nie są cenione ze względów smakowych.

9. Bez lilak (Syringa vulgaris).

Krzew ten osiąga nawet do 4 m wysokości. Najpiękniej wygląda wiosną, podczas obfitego kwitnienia. Łatwo się rozrasta i tworzy gęste zarośla, więc może stworzyć znakomitą barierę dźwiękochłonną, izolującą ogród od zewnętrznego zgiełku. Łatwo go również przesadzać, w tym nawet starsze rośliny. Jest pospolicie uprawiany w przydomowych ogródkach oraz w parkach i na skwerach.

Bardzo dobrze znosi przycinane, więc bez szkody dla rośliny całe kwiatostany mogą być obcinane na kwiaty cięte, które w wodzie dość długo zachowują świeżość i roztaczają przyjemny aromat. Lilak nie jest wybredny co do gleby.

Dużą zaletą jest fakt, że może rosnąć i pięknie kwitnąć nawet w cieniu. Pewną uciążliwością jest konieczność systematycznego usuwania stale pojawiających się odrostów korzeniowych, aby odmłodzić roślinę. Ciekawostką jest, że bez jest rośliną nektarodajną, ale nektar z jego kwiatów jest niedostępny dla pszczół ze względu na zbyt długą rurkę korony

10. Głóg dwuszyjkowy (Crataegus oxyacantha).

Gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny różowatych. Liście ma drobne, z trzema-pięcioma klapkami, a jego pędy pokrywają długie ciernie. Głód najefektowniej wygląda w maju, gdy kwiaty gęsto pokrywają jego koronę.

U odmian ogrodowych najczęściej są one pełne różowe lub czerwone. W sierpniu z kolei warto docenić urodę połyskujących wśród ciemnozielonych liści drobnych czerwonych owoców. Przysmak uwielbiany przez ptaki. Jednak ich właściwości zdrowotne znane są od pokoleń również ludziom. Owoce są bogatym źródłem witaminy C. Głóg rośnie powoli.

Jest jednak niezwykle żywotny, a najstarsze rośliny mogą mieć po kilkaset lat. Drewno głogu jest bardzo twarde.

Czytany: 143